Ορκίστηκε λοιπόν για δεύτερη φορά η κυβέρνηση και όλοι περιμένουμε το “σαρωτικό κυβερνητικό έργο” που θα βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Αρκεί βέβαια να μην κοπεί το σκοινί από τις Βρυξέλλες, γιατί μας βλέπω να εκτοξευόμαστε στο απώτερο διάστημα -όπως η Bullock στο Gravity- όπου θα περιφερόμαστε ξεχασμένοι. Όχι βέβαια ότι τώρα δεν περιφερόμαστε. Απλά δεν είμαστε ξεχασμένοι. Τώρα, ομφάλιος λώρος είναι που μας τρέφει, λουρί που μας ελέγχει, θα σας γελάσω. Μάλλον και τα δύο!
Είμαστε όμως σε πολύ καλό δρόμο προς τη λήθη, εκ μέρους των επενδυτών, αφού στην κατάταξη της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται στην 81η θέση (!) ανάμεσα σε 140 χώρες. Μπροστά μας ακριβώς είναι το ηρωικό Τατζικιστάν, 10 θέσεις πιο πάνω η λεβεντογένα Μποτσουάνα και τριάντα σκαλοπάτια ψηλότερα, η φίλη Τουρκία. Ίσως, η συγκεκριμένη θέση, να ενέπνευσε και τον πρωθυπουργό μας να το παίξει τριτοκοσμικός στον ΟΗΕ.
Όλα τα παραπάνω αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα, αφιερώνονται σε όσους πιστεύουν ότι, οι επενδυτές συνωστίζονται για το ποιος θα προλάβει να βάλει τα λεφτά του στο Ελληνικό Eldorado που το μόνο που τους υπόσχεται είναι, ακόμη μεγαλύτερη φορολογία, άνοιγμα και κλείσιμο των εργοστασίων κατά το δοκούν, ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες και την προσωπική ερμηνεία του κάθε υπουργού, ατιμωρησία των επίορκων λειτουργών και -το καλύτερο- την άγνοια βασικών υπουργών (πλην του οικονομικού επιτελείου) για το αντικείμενο του οποίου προΐστανται. Αν δεν σοβαρευτούμε, κι αν δεν αλλάξει η «ελληνοαγγλική» διγλωσσία και οι κορώνες για «εσωτερική κατανάλωση», δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί κανείς.
Δεν πιστεύουμε ότι θα παραμείνουν έτσι τα πράγματα. Επειδή είμαστε αισιόδοξοι, ευελπιστούμε ότι σύντομα θα υπάρξουν αλλαγές -πάντα στο πλαίσιο της παρούσης κυβέρνησης- οι οποίες θα βελτιώσουν την κατάσταση. Μέχρι τότε, θα παρακολουθήσουμε μερικές ακόμη παραστάσεις επενδυτικού και πολιτικού παραλόγου.
Τρία κιλά ισοδύναμα
Αν παραβλέψουμε τις ευτράπελες δηλώσεις, του τύπου «γεμιστά, μαρμελάδες, πίττες κλπ» ή κάποιες άλλες σκηνές απείρου κάλους (το κάλος όχι ο κάλος τον οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποιοι διαθέτουν), με κόκκινα χαλιά πάνω σε παλέτες και κιτς φανφάρες, ομολογούμε ότι λατρέψαμε τη δήλωση του νέου υπουργού παιδείας ο οποίος μας διαβεβαίωσε ότι αναζητά ισοδύναμα και με 3-4 υποθέσεις φοροδιαφυγής, θα ανακληθεί η άδικη επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική παιδεία, την οποία θυσιάσαμε για τον μόσχο τον σιτευτό.
Η κατάσταση θυμίζει την ακόλουθη ιστορία: Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
Μαθαίνουμε πάντως ότι οι πρώτες διαδηλώσεις που θα δούμε στην Αθήνα το επόμενο διάστημα, οι φορείς και οι οργανώσεις που θα διαδηλώνουν, θα έχουν μόνο ένα αίτημα. Να μπουν μπροστά στην σειρά για να πάρουν καλό νουμεράκι για το ταμείο που θα ανοίξει, όταν κεφαλαιοποιηθούν τα αγαθά της Λίστας Langarde, των πολεμικών Αποζημιώσεων και των ομολόγων της Tράπεζας της Ανατολής.
Αυτά, και άλλα εξόχως τεχνοκρατικά, θα παρακολουθεί από το ολοκαίνουργιο iPhone 6S του, ο Υπουργός Ανάπτυξης Γ. Σταθάκης, ο οποίος φρόντισε να βρει λίγο χρόνο από το σφικτό πρόγραμμα της Ελληνικής αποστολής στις ΗΠΑ και να κάνει ένα πέρασμα από το Apple Store για να δαγκώσει και εκείνος το πολυπόθητο μήλο.
Το συγκεκριμένο περιστατικό αντιμετωπίστηκε, κακώς, σκωπτικά από τους περισσότερους όταν υπέπεσε στην αντίληψή τους. Γιατί δηλαδή, το δικαίωμα που έχει ο κάθε Έλληνας σε ένα iPhone, δεν το έχει ένας πανεπιστημιακός; Επειδή είναι υπουργός; Ας βάλουμε μία σειρά στην επίλυση των προβλημάτων της χώρας και ας έχει και iPhone 7, πριν ακόμα κι απ’ τον κ. Κουκ.
Εμείς πιστεύουμε ότι αξίζει να επικροτήσουμε τον υπουργό για τον τεχνολογικό προσανατολισμό του, τον οποίο έχει αποδείξει και με τη συμμετοχή του στα συνέδρια InfoCom.
Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα είναι βέβαιο ότι θα τον διευκολύνει στην άσκηση των καθηκόντων του, αφού θα παίρνει γρηγορότερα τα e-mail του κουαρτέτου…
Καλό μάλιστα θα ήταν να φέρει και ακόμη μια συσκευή να δώσει στον υπουργό ΥπΜεΔι, ώστε να βλέπει ο άνθρωπος που έχει και που δεν έχει 4G, μπας και κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και προχωρήσει το ζήτημα του νομοθετικού πλαισίου των κεραιών.
Πιστεύω εις ένα brand!
Κάποτε, τη 10ετία του ’90 όταν η κινητή τηλεφωνία ξεκινούσε στην Ελλάδα, διακηρύσσαμε σε όλους τους τόνους, ότι η κινητή δεν ήρθε να «υποκαταστήσει» το παραδοσιακό σταθερό τηλέφωνο.
Πέρασε όμως ο καιρός και βοηθούσης της ευμάρειας, η γεωμετρική άνοδος της κινητής ήταν η αιτία που το 2008 οι κάρτες SIM έγιναν περισσότερες από τις σταθερές τηλεφωνικές γραμμές.
Παρακολουθώντας μάλιστα την πορεία όλα αυτά τα χρόνια, βλέπουμε ότι η καμπύλη ήταν πάντα αυξητική, με μόνη εξαίρεση το -επάρατο- 2012.
Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι πάροχοι πλέον δεν έχουν στραμμένο το βλέμμα τους τόσο στη χρήση ομιλίας, όσο στα terabytes που κόβουν βόλτες σε κάθε κατεύθυνση. Από τις σταθερές υποδομές των οπτικών ινών και τους ISP, ως τις οθόνες των smartphones και των tablets. Όλα αυτά με μία γερή δόση multimedia & TV, cloud, IoE- Internet of Everything και γενικά Β2Β και B2C υπηρεσιών, που θα στέλνουν την εμπειρία του πελάτη στον ουρανό! Πολλά πράγματα, που -για λόγους marketing και όχι μόνο- πρέπει να μπουν κάτω από μία ομπρέλα στη λογική «και έσονται οι δύο εις brand-α μία»!
Αν μάλιστα δούμε τη σχέση σταθερής-κινητής και από τη συμβολική της πλευρά, θα αντιληφθούμε ότι, τα brands που «επικρατούν» στην επικοινωνιακή στρατηγική των εταιριών, είναι αυτά της κινητής. Προφανώς, γιατί τα κουβαλάμε πάντα μαζί μας -στην οθόνη της συσκευής- και μόνο tatoo δεν τα έχουμε κάνει ακόμα!
Μετά τη Wind που απορρόφησε πλήρως το brand της Tellas, τη Vodafone που ολοκληρώνει την ενσωμάτωση της hol, τώρα και ο ΟΤΕ ακολουθεί την ίδια προσέγγιση και βγαίνει μπροστά με το brand Cosmote.
Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα ο βαθμός δυσκολίας ήταν πολύ μεγάλος, λόγω του εκτεταμένου εύρους των υπηρεσιών που παρέχει ο Οργανισμός. Το αποτέλεσμα μάλλον δικαιώνει την προσπάθεια, αφού κατάφεραν να χωρέσουν τόσα πράγματα κάτω από μία ομπρέλα τόσο επιτυχημένα.
