Για μια ακόμη εβδομάδα είμαστε σε αναμονή των… «επάρατων» μεταρρυθμίσεων που «με το ζόρι» μας επιβάλλουν οι άσπονδοι φίλοι και εταίροι μας. Πως γίνεται τώρα και η λέξη μεταρρυθμίσεις έχει συνδεθεί με την έννοια της καταστροφικής ισοπέδωσης παραμένει μυστήριο. Πολλώ δε μάλλον που την ίδια στιγμή παραδεχόμαστε ότι «…οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν» και ότι «…ακόμα και αν δεν μας υποχρέωναν θα έπρεπε να τις κάνουμε μόνοι μας». Στην πράξη, δεν έχει σημασία αν οι μεταρρυθμίσεις είναι δεξιόστροφες ή αριστερόστροφες αν είναι εν κατακλείδι αναγκαίες!
Είναι επειδή αρνούμαστε να δούμε τη χώρα με όρους οικονομίας και ορθής διαχείρισης. Προτιμάμε το Word από το Excel! Την ίδια ώρα που στα διεθνή fora μας αντιμετωπίζουν με συναισθήματα από συμπάθεια ως υποψία, την ίδια ώρα ο Μπάμπης CFO του ΟΤΕ αναλύει τη στρατηγική του ομίλου στον τομέα της ανάπτυξης δικτύων νέας γενιάς. Ζυγισμένα, Αναλυμένα και φυσικά Κοστολογημένα. Μήπως ήρθε η ώρα του Excel και για την κυβέρνηση;
Αν προσπαθήσουμε λίγο θα θυμηθούμε ότι δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια που ο ΟΤΕ λειτουργούσε καθ’ εικόνα και ομοίωση του κράτους. Μετασχηματίστηκε όμως προκειμένου να επιβιώσει σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και τα κατάφερε θαυμάσια. Οι νοοτροπίες, οι συνεργασίες, οι τεχνολογίες, άλλαξαν πολλές φορές και το πάλαι ποτέ «τάνκερ» έχει πλέον αποκτήσει ευελιξία ιστιοφόρου. Ταπεινή μας άποψη είναι, ότι αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα του ΟΤΕ θα δούμε ότι η πραγματική ηγεσία είναι προσηλωμένη σε ένα μακροπρόθεσμο στόχο και δεν έχει μοναδικό της στόχο να γίνεται ευχάριστη. Ίσως στο τέλος της πορείας αυτής να εισπράξει και κάνα χαμόγελο, αλλά σίγουρα θα κερδίσει το σεβασμό.
