Ήταν μια από τις ειδήσεις που διαβάζεις τον τίτλο της, πας παρακάτω και μετά ξαναγυρνάς… “Για σιγά, τι λέει ετούτος”; Κι ο «ετούτος» μπορεί να ήταν στη συγκεκριμένη περίπτωση το site του BBC (τακτικός «πελάτης» του ο υπογράφων!) όμως, αυτό που έλεγε είχε συμβεί πολύ μακρύτερα, στην Ιαπωνία. Δηλαδή, δηλαδή;
Η Tokyo Shimbun, λοιπόν, μια από τις μεγαλύτερες καθημερινές εφημερίδες της χώρας, συνεργάστηκε –λέει- πρόσφατα με τη διαφημιστική Dentsu και δημιούργησαν την AR News, μια εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας που «μεταφράζει» την ύλη της έτσι ώστε να είναι κατανοητή στα παιδιά. Πώς το κάνει αυτό; Αρκεί το παιδί να κρατήσει πάνω από τη σελίδα της εφημερίδας ένα smartphone που διαθέτει τη συγκεκριμένη εφαρμογή,για να προβληθεί στην οθόνη του το άρθρο που το ενδιαφέρει, σε μια περισσότερο «φιλική προς το χρήστη» (αν και όχι εντελώς παιδική, καθώς ασχολείται με πολιτικά και οικονομικά θέματα, έστω και πιο ανάλαφρα, με drop down κείμενα και ανθρωπόμορφους χαρακτήρες εν είδει εικονικού φίλου…) εκδοχή.
Οι εφημερίδες δεν φτιάχνονται για παιδιά, παραδέχονται οι δημιουργοί της εφημερίδας. Αυτό, όμως, καθόλου δεν πρέπει να τα εμποδίζει να μαθαίνουν τι γίνεται γύρω τους, να καταλαβαίνουν πέντε πράγματα σήμερα και δέκα, είκοσι αύριο, όσο μεγαλώνουν, βοηθώντας τα σταδιακά να γίνουν καλύτεροι πολίτες και ενισχύοντας ταυτόχρονα την επικοινωνία στους κόλπους της οικογένειας.
Χμ… έτσι είναι άραγε; Δυο σχολές σκέψης χωράνε εδώ: η μια που λέει, αφήστε τα παιδιά ήσυχα, να παίξουν τώρα που μπορούν – δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπαίνουν από μικροί στα βάσανα και στα προβλήματα. Υπάρχει, όμως, και η άλλη σχολή που υποστηρίζει ότι τέτοιες εφαρμογές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν εκπαιδευτικό εργαλείο για τα παιδιά, εισάγοντάς τα εξ απαλών ονύχων στον κόσμο των μεγάλων, στον οποίο κι αυτά θα μπουν αργά ή γρήγορα. Κι αν θέλετε, υπάρχει και τρίτη εκδοχή, πιο «κακιά», που λέει ότι η εφημερίδα αξιοποιεί πολύ έξυπνα τη διαθέσιμη τεχνολογία για να προετοιμάσει τους αυριανούς αναγνώστες της και να τους «δέσει» με το συγκεκριμένο φύλλο (η δύναμη της συνήθειας είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στο χώρο του Τύπου, για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, διαθέτοντας ακόμα και στοιχεία κληρονομικότητας, όπως συχνά συμβαίνει και με τον οπαδισμό στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ…)
Αν το ψάξει, μάλιστα, κανείς ακόμα βαθύτερα (όπως έκανε ο blogger Πολ Μπράντσοου, τον οποίο μνημονεύει και το BBC), αυτή η εφαρμογή –που, για την ώρα, δεν ξέρουμε πόσο επιτυχημένη ή μη θα αποδειχθεί- ίσως είναι το πρώτο δείγμα παρουσίασης στα Media του ίδιου περιεχομένου με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το ποιός είναι ο χρήστης.
Προφανώς αυτό δεν είναι κάτι εύκολο να υλοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα, τουλάχιστον στην παρούσα στιγμή, όμως σίγουρα καλύπτει ένα κενό και έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε πραγματική επανάσταση, η οποία δεν είναι υποχρεωτικό να περιοριστεί μονάχα στα media, έστω κι αν ξεκινάει από αυτά…
Αυτό που μένει να αποδειχτεί, είναι αν τα παιδιά (που σίγουρα ξέρουν να χειριστούν ένα smartphone το ίδιο καλά με τους γονείς τους) θα επιλέξουν να διαβάσουν τα ίδια θέματα με αυτούς, έστω κι αν παρουσιάζονται πιο ανάλαφρα, ή κάτι διαφορετικό. Στην Ελλάδα, πάντως, απάντηση έχει δώσει από πολλά χρόνια ο ποιητής: «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…»
